Lato w Kaohsiung cz.1

W zeszłym tygodniu, tak jak Wam pisałam, wybrałam się do Kaohsiung. Uwielbiam południe Tajwanu, nie tylko za pogodę, ale i za ludzi, którzy żyją normalniej i wolniej niż na północy. Mogę spokojnie powiedzieć, że przez dwa dni, naładowałam sobie baterie na długi, długi czas, a nawet trochę opaliłam, co wprawiło moje Japonki w osłupienie(‘Co Ty najlepszego zrobiłaś! A byłaś tak ładnie blada!’). Jednak wszystko po kolei.

We wtorek wyjeżdżał Woo Joo, więc w poniedziałek, odbyć się miała ostatnia impreza z serii ‘Do zobaczenia, kiedyś, gdzieś na świecie’. Wieczorem pojechaliśmy do Sushi Expresu, gdzie spłakaliśmy się potwornie i bynajmniej nie z żalu przed pożegnaniem, a przez wasabi i głupi zakład kto zje więcej i się nie rozpłacze. Naprawdę to niesamowite jak człowiek może się spocić, powstrzymując łzy i kichanie. Specjalistka- Riho, objaśniała nam co jest czym. Po kolacji przejechaliśmy do herbaciarni, niedaleko uniwersytetu, gdzie Woo Joo, zaczął narzekać, że on teraz nie będzie wiedział jak ma żyć, bo przez 5 miesięcy był otoczony przez stado dziewczyn i nie wyobraża sobie teraz jak będzie bez nas. Przy okazji obiecał mi, że złoży papiery o kolejną wymianę, tym razem w Wilnie. Jeżeli się dostanie, to już w październiku zobaczymy się znów!

Po herbatce trafiliśmy na imprezę, którą organizował David- Niemiec, który też wraca niedługo do domu. Impreza, bardzo z resztą udana, skończyła się wizytą policji. Nie myślcie sobie jednak, że się spiliśmy i darliśmy mordy w środku nocy, po prostu przejeżdżający patrol usłyszał muzykę i przyszli zobaczyć co się dzieje, a że była już 4 w nocy, postanowiliśmy skończyć imprezę i iść spać. Przespałam 4 godziny i pojechałyśmy z Izą na dworzec, ona kupić bilet, a ja na autobus do Kaohsiung.

Odespałam noc w autobusie i po 3 godzinach byłam na miejscu. Pogoda była piękna, 28 stopni i ani chmurki na niebie, a ja niczym rodowita Tajwanka w butach UGG z futrem(tak naprawdę to podróbka i nazywają się GUUG). Gdy tylko dotarłam do hostelu zmieniłam swoje okropne buciszcza na sandały, a długie spodnie na krótkie. Na ulicy dziewczyny ubrane były w typowy, tajwański zestaw ubraniowy na zimę- kurtka puchówka i japonki, a na mnie wybałuszały oczy. Prosto z hostelu udałam się nad morze. Przeszłam przez kampus uniwersytetu Sun Jat Sena, na który poprzednim razem nie mogliśmy wejść, bo było za późno. Na kampusie zrobiłam się zielona z zazdrości, taki jest piękny. Wchodzi się na niego przez tunel, a położony jest nad samym brzegiem morza, mają nawet własną plażę.

Plaża uniwersytecka, te budynki to jego wydziały.

Szybko jednak doszłam do wniosku, że gdybym tutaj studiowała, to pewnie bym już nie studiowała, bo całe dnie spędzałabym na plaży, ucząc się surfingu. Nie miałabym już pewnie skóry na plecach, bo w Kaohsiung przez większość roku praży słońce. Na plaży zastałam grupkę Tajwanek, które z nieskrywaną fascynacją obserwowały Australijczyków, którzy surfowali(kitesurfowali?) na falach. Laski piszczały i wrzeszczały na widok rudych surferów, więc oddaliłam się od nich kawałek i postanowiłam sprawdzić temperaturę wody. Kiedy okazało się, że woda jest taka, jak w lecie w Bałtyku, miałam ochotę udusić Kennego, który powiedział mi: ‘Strój kąpielowy?! No co Ty przecież woda jest taka zimna, że nie da rady się kąpać’. Cóż, ‘zimna woda’ to pojęcie względne… ale w t-shircie też się da pływać!

Po południu zrobiłam sobie dzień dziecka i zamiast na obiad, poszłam na lody z owocami. Dostałam więcej truskawek, bo na Tajwanie właśnie trwa na nie sezon, nic więcej do szczęścia nie było mi potrzebne! 

Widok na miasto od strony wyspy.

Prom na wyspę, w jedną stronę 1,20zł

Promem przepłynęłam na wyspę, z zamiarem zwiedzenia latarni morskiej, niestety okazało się, że jest otwarta tylko do 16, a ja spóźniłam się 20 minut. Połaziłam po wyspie, porobiłam zdjęcia i załapałam się na piękny zachód słońca.